Palata Narodne banke, izgrađena u stilu neorenesansnog akademizma, predstavlja jedno od najvećih i najlepših ostvarenja u Beogradu u 19. veku, zbog čega je svrstana u spomenike kulture pod zaštitom države...
Tihomilj Marković je rođen u Beogradu 17. januara 1849. godine u trgovačkoj porodici. Završio je Prvu mušku gimnaziju u Beogradu 1868. godine. Studirao je Pravni fakultet u Beogradu i Minhenu. Nakon studija preuzeo je očevu radnju, a 1881. godine izabran je za predsednika Beogradske trgovačke omladine i na tom položaju ostao je do 25. marta 1884. godine.
Od 1885. do 1901. godine bio je član Upravnog odbora Narodne banke. Ukazom kralja Aleksandra Obrenovića 7. juna 1902. godine postavljen je za guvernera Narodne banke Kraljevine Srbije i tu dužnost je obavljao u dva mandata sve do 1912. godine. Kao guverner tesno je sarađivao s državom u pogledu stabilnosti dinara u vreme Carinskog rata i uspešno je završio pregovore s Vladom oko produženja Bančinih povlastica, što je rezultiralo donošenjem Zakona o Narodnoj banci 1908. godine. Od 1912. pa sve do smrti 2. aprila 1921. godine bio je član Upravnog odbora Narodne banke.
Od 1890. godine bavio se advokaturom i humanitarnim radom. Jedan je od osnivača Društva „Sveti Sava”, njegov dugogodišnji blagajnik i potpredsednik. Takođe, učestvovao je u osnivanju i radu Društva „Kralj Dečanski” za gluvonemu decu i decu iz Doma za sirotu i napuštenu decu. Upravo zbog svoje humanitarne aktivnosti i zbog ugleda koji je uživao među beogradskim trgovcima, Nikola Spasić ga je svojim testamentom 1912. godine odredio za upravitelja svoje zadužbine.
