Palata Narodne banke, izgrađena u stilu neorenesansnog akademizma, predstavlja jedno od najvećih i najlepših ostvarenja u Beogradu u 19. veku, zbog čega je svrstana u spomenike kulture pod zaštitom države...
Đorđe Vajfert je rođen u Pančevu, tada delu Habzburške monarhije, 15. jula 1850. godine. Njegova porodica bavila se pivarstvom, a od 1873. godine, nakon što je postao srpski državljanin, razvio je proizvodnju piva u Beogradu, gde je „Prva srpska parna pivara Đorđe Vajfert A.D.” imala važnu ulogu u industrijalizaciji zemlje. Naročito je bio aktivan u istraživanju rudnih bogatstava Srbije, te je zaslužan i za otkrivanje bakarne rude u Boru 1903. godine.
Bio je član Osnivačkog i prvog Upravnog odbora Narodne banke (1884), guverner u dva mandata (od 1890. do 1902. godine i od 1912. do 1926. godine), a od 1926. doživotni počasni guverner jugoslovenske Narodne banke sve do smrti 12. januara 1937. godine.
Posebno je značajan njegov rad u emisionom zavodu tokom Prvog svetskog rata, kada je Narodna banka svoju delatnost obavljala u Marselju u Francuskoj. Iako je zemlja bila pod okupacijom, vlada i kralj u izbeglištvu, a Narodna banka u stalnim selidbama još od jula 1914. godine, kurs dinara je za to vreme, uprkos svim okolnostima, ostao stabilan. Po oslobođenju zemlje, posle četiri i po godine izgnanstva i više hiljada kilometara pređenog puta (Beograd–Niš–Kruševac–Skoplje–Solun–Marselj–Beograd), Narodna banka je zatvorila krug, vrativši se 1919. godine na staro mesto, u Beograd, ali u novu državu.
U novoj državi Vajfert je kao guverner organizovao poslove oko unifikacije valute i preuzimanja mreža filijala bivše Austrougarske banke. Narodna banka je bila instrument države u ozdravljenju nacionalne valute i sprečavanju berzanskih špekulacija.